درحالیکه محققان از لزوم انجام مطالعات بیشتر در خصوص سمی بودن ماده شیمیایی PCB11 خبر میدهند، مطالعات قبلی از ارتباط این ماده با بروز سرطان، نقصهای مادرزادی، مشکلات رشدی کودکان و آکنه شدید حکایت دارد.
محققان کالاهای مصرفی معمول را مورد بررسی قرار داده و این ماده شیمیایی را در تمامی 16 نمونه لباس های چاپی زرد رنگ، تمامی 28 نمونه کاغذ حاوی جوهر زرد رنگ شامل نقشه، مجلات، کارت پستال و روزنامههای رنگی و همچنین 15 قلم از 18 محصول کاغذی تولید شده در آمریکا شناسایی کردند.
بر اساس نتایج مطالعه دیگری که در مجله Environmental Health Perspectives منتشر شده بود، ماده شیمیایی PCB در طیف وسیعی از محصولات اعم از ظروف بستهبندی غذا تا کیسههای پلاستیکی وجود دارد.
با این حال محققان تأکید میکنند که ماده شیمیایی PCB الزاما در همه محصولات زرد رنگ وجود ندارد.
«رودنبرگ» خاطر نشان میکند: این ماده شیمیایی مشکلات جدی برای سلامتی افراد ایجاد میکند و به شواهد کافی برای مضر بودن این ماده دست پیدا کردهایم که نیازمند بررسی بیشتر است؛ اما حتی در صورت اجتناب از مصرف وسایل زرد رنگ، مواد سمی از محصولات مختلف جدا شده و از طریق آب و هوا وارد بدن انسان میشوند؛ حل این مشکل نیازمند آگاهی دادن به مردم، وضع قوانین از سوی دولت و سازمانهای بهداشتی است.
با وجودی که نتایج پژوهش قبلی این گروه ثابت کرده بود که این عصاره علیه یاختههای سرطانی مؤثر است و نحوه کارش مشخص شده بود، ولی معلوم نبود کدام عنصر عصاره هسته انگور سبب ایجاد این آثار میشود.
ترکیب طبیعی عصاره هسته انگور آمیزهیی مرکب از پلیفنلها است، اما تاکنون نسبت به آن جزء فعال زیستی عصاره هسته انگور(GSE) که بر یاختههای سرطانی تأثیر دارد، آگاهی وجود نداشته است.
در این بررسی جدید، پژوهشگران کشف کردهاند که یک جزء عصاره هسته انگور موسوم به B2G2 علیه یاختههای سرطانی بسیار فعال است. اما اظهار داشتهاند که جداکردن این ترکیب از عصاره هسته انگور بسیار پر هزینه است و وقت زیادی لازم دارد که خود سبب توقف تجارب دیگر با استفاده از این جریان میشود.
به این جهت، این گروه تصمیم گرفتند به جای تهیه B2G2 از عصاره هسته انگور آن را سنتز کنند. در بررسی انتشار یافته جزئیات نحوه سنتزکردن یک گرم از ترکیب ذکر شده است که بسیار سریعتر از به دست آوردن این ترکیب از عصاره هسته انگور بوده و این روش نیز بسیار پرهزینه بوده است.
در گذشته، همین گروه فعالیت ضدسرطانی مشابه عصاره هسته انگور را ثابت کرده بود، ولی اکنون مشخص است که فعالترین جزء زیستی این ترکیب B2G2 است که میتوان آن را به مقادیری سنتز کرد تا بتوان مشروح مکانیسم مرگ در یاختههای سرطانی را بررسی کرد.
به عنوان بخشی از بررسی، این گروه پژوهشی ترکیب سنتز شده B2G2 را بر یاختههای سرطان پروستات انسان تأثیر داده و آزمودند. مشخص شد این ترکیب سبب القای مرگ سلول سرطانی یا آپوپتوز میشود، ولی به معنای آن است که انسان به درک آثار احتمالی و مکانیسم اجزای فعال GSE که علیه یاختههای سرطانی مؤثرند، نزدیکتر شده است.
جداکردن و سنتز B2G2 گامی مهم است، زیرا اکنون به توان انجام تجارب بیشتر با ترکیب خالص نائل آمده است.
این بررسی که هنوز هم در آزمایشگاه ادامه دارد، بر درک انسان در مورد مکانیسم اثر B2G2 افزوده و به انجام بررسیهای پیش بالینی و بالینی در آینده کمک میکند.
آثار مثبت ترکیبات انگور علیه سرطان در نتایج سایر پژوهشها نیز گزارش شده است.
یه گفته محققان در اوایل سال جاری طی یک بررسی گزارش شده بود که رسوراترول، ترکیب موجود در پوست انگور در درمان بعضی سرطانها مؤثر است و نتیجه یک بررسی دیگر حاکی از آن بود که عصاره هسته انگور در درمان سرطان کولورکتال نافع است.
بررسی انجام شده دراین مورد در نشریه Nutrition and Cancer انتشار یافته است.
دانشمندان فرانسوی می گویند این ویروس هیچ خطری برای انسان یا حیوان ندارد اما ممکن است وجود آن ، موجب بیدار شدن دیگر ویروس ها نیز بشود. نتایج این تحقیقات درنشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
پروفسور ژان میشل کلوری از مرکز ملی تحقیقات ملی در دانشگاه ایکس مارسی در فرانسه می گوید: این نخستین باری است ویروسی مشاهده می شود که هنوز پس از این مدت طولانی ، خاصیت عفونی سازی خود را حفظ کرده است.
این عامل بیماری زای باستانی در عمق 30 متری یکی از لایه های یخی سیبری کشف شده است.
این ویروس که Pithovirus sibericum نام دارد به گروهی از ویروس های بزرگ تعلق دارد که 10 سال پیش کشف شدند.
این ویروسها ، برخلاف سایر ویروس ها آن قدر بزرگ هستند که در زیر میکروسکوپ به خوبی دیده می شوند. در بین این ویروس های بزرگ، ویروس 30 هزار ساله تازه کشف شده 1.5 میکرومتر طول دارد که بزرگترین ویروس از این خانواده قلمداد می شود که تاکنون کشف شده است.
از آخرین باری که این ویروس کسی را عفونی کرده است بیش از 30 هزار سال می گذرد اما در آزمایشگاه یک بار دیگر به حیات بازگشت.
آزمایش ها نشان می دهد که این ویروس به آمیب ها یورش برده اما آسیبی به انسان یا حیوان نزده است.
این ویروس وارد سلول شده، تکثیر شده و در نهایت سلول را از بین برد. این ویروس توانایی از بین بردن آمیب ها را دارد اما نتوانسته است سلول انسانی را عفونی کند. دانشمندان معتقدند عوامل بیماری زای کشنده بیشتری در زمین های منجمد عمیق سیبری به دام افتاده اند.