عرش نیوز:
دنباله‌دار قرن در تاریخ 28 نوامبر (هفتم آذر) در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید – فاصله 965 هزار کیلومتری – قرار می‌گیرد که این فاصله 150 برابر نزدیک‌تر از فاصله زمین تا خورشید است.

 

گرانش شدید باعث افزایش سرعت حرکت این دنباله‌دار به 376 کیلومتر در ثانیه می‌شود.

 

پرتوهای خورشید این توپ یخی، فلزی و سنگی را تا دو هزار و 760 درجه سانتیگراد گرم می‌کند که باعث درخشان تر شدن آن در مقایسه با سایر دنباله دارها و حتی ماه می‌شود.

 

با ذوب و بخار شدن یخ درون دنباله‌دار آیسان ناشی از گرمای سوزان خورشید،‌ یک منظره کیهانی زیبا و مسحور کننده ایجاد می‌شود.

 

گرمای خورشید تنها باعث بخار شدن یخ درون دنباله‌دار نمی‌شود، بلکه قسمت‌های فلزی و سنگی نیز متلاشی شده و این فشار شدید باعث انفجار و تکه تکه شدن آیسان خواهد شد.

 

دنباله‌دار آیسان (ISON) هر 75 سال یک بار وارد منظومه شمسی می‌شود؛ همزمان با سفر این دنباله‌دار به داخل منظومه شمسی، تصاویر مختلفی از آن تهیه شده است؛ در جدیدترین تصویر که 14 نوامبر (23 آبان) توسط یک تلسکوپ 11 اینچی گرفته شده است، نمای رنگی واقعی از آیسان نشان داده می‌شود.

 

محققان با حمایت ناسا قصد دارند روز سه‌شنبه 19 نوامبر (28 آبان) ‌موشک کوچکی را برای رهگیری این دنباله‌دار به فضا پرتاب کنند.

 

موشک FORTIS از پایگاه هوایی در نیومکزیکو به فضا پرتاب شده و در مدت 15 دقیقه به ارتفاع 97 کیلومتری بالاتر از سطح زمین می‌رسد؛ در این ارتفاع امکان مشاهده دنباله‌دار آیسان پیش از محو شدن پشت خورشید وجود دارد.

 

کل مدت پرواز موشک و رهگیری دنباله دار آیسان شش دقیقه است.

 

موشک FORTIS پیش از این برای جاسوسی و بررسی کهکشان های دور دست در فاصله چند میلیارد سال نوری با زمین به فضا پرتاب شده بود.

 

 

 

 

 

 

ایسنا

 

عرش نیوز:به گفته ناسا، واژگونی میدان مغناطیسی خورشیدی یک رویداد بزرگ بوده چرا که هلیوسفر این ستاره که دامنه نفوذ مغناطیسی خورشید بوده تا میلیاردها کیلومتر ورای سیاره پلوتو گسترش می‌یابد.

 

میدانهای مغناطیسی قطبی خورشید تقریبا هر 11 سال یکبار در اوج دوره خورشیدی قطبیت خود را تغییر می‌دهد. در این زمان این میدانها تضعیف شده و به صفر می رسند؛ سپس دوباره با قطبش معکوس ظاهر می‌شوند. این رویداد در اوج هر دوره خورشیدی و با تنظیم مجدد دینام مغناطیسی داخلی خورشید رخ می‌دهد.

 

قطبیت خورشید بتدریج در طول چرخه خورشیدی تغییر کرده و نواحی قطبش جدید موسوم به «لکه خورشیدی» را بوجود می‌آورد.

 

در طول یک دوره تقریبا یک ماهه، لکه‌های خورشیدی از هم تجزیه شده و میدانهای مغناطیسی به سمت قطبهای خورشیدی حرکت می‌کنند.

 

به گفته محققان رصدخانه خورشیدی Wilcox دانشگاه استنفورد، این حرکت شبیه آمد و رفت جزر و مد است.

 

هر موج کوچک با خود آب بیشتری آورده و در نهایت واژگونی کامل را ایجاد خواهد کرد.

 

تاثیر این واژگونی گسترده بوده و تا لبه فضای میان‌ستاره‌ای می‌رسد که منجر به جبهه‌های آب‌وهوایی میان کهکشانی مانند توفانهای ژئومغناطیسی خواهد شد. این توفانها می‌توانند در کار ماهواره‌ها اختلال ایجاد کرده و منجر به قطع ارتباطات رادیویی شوند.

عرش نیوز:دکتر پدرام حسن‌زاده، دانشجوی پسادکتری دانشگاه هاروارد بر این باور است که کلید تداوم نقطه قرمز بزرگ در حرکت عمودی گازها با احیای بخشی از انرژی از دست رفته آن است.

 

این توفان غول‌پیکر در سطح سیاره گازی منظومه شمسی بر اساس درک دانشمندان از دینامیک سیال باید قرنها پیش از بین می‌رفت.

 

به گفته حسن‌زاده، تعدادی از فرآیندها برای پراکنده کردن گرداب‌هایی مانند توفان قرمز با هم ترکیب می‌شوند.

 

تلاطم و امواج توفان‌های خشن باعث تضعیف انرژی بادهای آن شده و این توفانهای در اثر تابش گرما انرژی بیشتری را از دست می‌دهند که باید تاکنون منجر به پراکنده شدن این لکه قرمز می‌شد.

 

دکتر حسن‌زاده اظهار کرد، این لکه سرخ بین دو تندباد قوی قرار داشته که در جهتهای متضاد جریان داشته و سرعت چرخش توفان را کم می‌کنند.

 

وی افزود: بر اساس نظریه‌های کنونی، لکه بزرگ سرخ باید پس از چند دهه پراکنده می‌شد اما در عوض صدها سال ادامه داشته است.

 

وی با همکاری فیلیپ مارکوس، استاد دینامیک سیال دانشگاه کالیفرنیا در برکلی یک مدل رایانه‌ای برای آزمایش نیروهایی مانند جریانهای عمودی و گردابها ساخته که مدلهای قبلی آنها را رد کرده بودند.

 

برخلاف نمونه‌های قبلی، این مدل سه بعدی بوده و از وضوح بالایی برخوردار است.

 

این دانشمند ایرانی اظهار کرد: در گذشته، محققان یا جریان عمودی را به دلیل غیر مهم شمردن آن نادیده گرفته یا از معادلات ساده‌تر برای آن استفاده می‌کردند چرا که مدلسازی آن مشکل بود.

 

اگرچه این محققان بر این باورند که حرکت عمودی برای توضیح وجود لکه بزرگ سرخ در طول سالیان متمادی نقش مهمی ایفا می‌کند.

 

به گفته آنها، با کم شدن انرژی گرداب، جریان عمودی از بالا گازهای داغ و از پائین گازهای سرد را به مرکز خود کشیده که بخشی از انرژی از دست رفته آنها را مجددا احیا می‌کند.

 

برخی دانشمندان پیش از این مدعی شده بودند که لکه بزرگ سرخ انرژی خود را با جذب گردابهای کوچکتر بدست می‌آورد اما برخی مدلهای رایانه‌ای نشانگر آن بودند که این رویداد به اندازه کافی برای توضیح دوام لکه سرخ رخ نمی‌دهد.

 

دکتر حسن‌زاده و مارکوس اظهار کرده‌اند که در حالیکه مدل آنها بطور کامل اسرار لکه بزرگ سرخ سیاره مشتری را توضیح نداده، آنها بر این فرض هستند که شاید جذب گردابهای کوچکتر نیز بصورت گاه به گاه در استقامت این لکه نقش ایفا می‌کند.

 

این محققان بر این تصورند که پژوهش آنها می‌تواند برخی گردابهای اقیانوسی را در زمین که می‌تواند برای چند سال دوام داشته باشند و همچنین نمونه‌های مرتبط با شکل‌گیری سیارات و ستاره‌ها را توضیح دهد.

 

دانشمندان قصد دارند این یافته‌ها را در نشست سالانه بخش دینامیک سیارات انجمن فیزیک آمریکا در ماه نوامبر ارائه کنند.

کد مطلب: 156707

 

 

عرش نیوز:مأموریت مدارگرد مریخ (MOM)‌ پنجم نوامبر (14 آبان) توسط موشک قدرتمند PSLV-XL از مرکز فضایی سری هاریکوتا در جنوب این کشور به فضا پرتاب شد.

 

با گذشت حدود دو هفته از پرتاب، موتور اصلی سوخت مایع این مدارگرد در اثر انجام یک مانور برنامه ریزی نشده برای افزایش مدار از کار افتاد.

 

برای خروج مدارگرد از گرانش زمین، انجام شش مانور برنامه ریزی شده است؛ سه مرحله مانور با موفقیت انجام شد، اما بدلیل بروز اشکال در دور چهارم و سنگین بودن بیش از حد مدارگرد 1.5 تنی برای موشک حامل، مدارگرد به جای ارتفاع هدف 100 هزار کیلومتری، در ارتفاع 75 هزار کیلومتری قرار گرفت.

 

محققان برای رساندن مدارگرد به ارتفاع هدف، مجبور به انجام یک مانور برنامه ریزی نشده و استفاده از سیستم نیروی محرکه خود مدارگرد شدند که در نتیجه این مانور، موتور اصلی سوخت مایع مدارگرد از کار افتاد.

 

با تلاش محققان سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) نقص موتور اصلی مدارگرد برطرف شده و مراحل بعدی مانور طبق برنامه ریزی انجام خواهد شد؛ دور نهایی مانور برای خروج از گرانش زمین در تاریخ 30 نوامبر (نهم آذر) انجام می شود.

 

مدارگرد مریخ هند مجهز به ابزاری برای تهیه تصاویر رنگی از سطح مریخ، بررسی ترکیبات سطح و جستجو برای متان در جو سیاره سرخ است.

 

کل بودجه پروژه مأموریت مدارگرد مریخ (MOM) بالغ بر 73 میلیون دلار است و این مدارگرد پس از یک سفر 299 روزه، سپتامبر 2014 میلادی (شهریور 93) به سیاره سرخ خواهد رسید.

کد مطلب: 157294

 

 

عرش نیوز: در ارتفاع 10 هزار پایی بالاتر از سطح دریا و بر فراز کوه آتشفشانی خاموش هالئاکالا (Haleakala) در جزیره مائوئی، تلسکوپ عظیمی برای رهگیری زباله های فضایی قرار دارد.

 

مجتمع نظارت فضایی مائوئی (MSSC) بخشی از شبکه نظارت بر عمق فضا محسوب می شود که وظیفه رهگیری بقایایی زباله های فضایی شامل ماهواره های گم شده تا کپسول موشک ها را برعهده دارد.

 

تلسکوپ این سایت قادر به رهگیری اجرامی در اندازه توپ بسکتبال از فاصله 32 هزار کیلومتری دورتر در فضا و بررسی احتمال برخورد این اشیاء سرگردان با یکدیگر است.

 

در حال حاضر بیش از 500 هزار شیء سرگردان در فضا وجود دارند و تعداد آنها با گسترش برنامه‌های فضایی بین‌المللی رو به افزایش است؛ فناوری موجود تنها قادر به رهگیری 23 هزار زباله فضایی در لحظه است.

 

سایت MSSC در کنار دو سایت دیگر در نیومکزیکو و اقیانوس هند،‌ امکان رهگیری حدود 80 درصد از زباله‌های فضایی در کمربند مداری زمین را فراهم می‌کنند.

 

فناوری مورد استفاده در تلسکوپ‌های این سه مجموعه متکی بر انکسار نور خورشید است و تنها در روزهای آفتابی امکان رهگیری زباله های فضایی وجود دارد؛ در این بین تلسکوپ موجود بر فراز کوه آتشفشانی هالئاکالا در بهترین نقطه رصدی و آفتابگیر واقع شده است.

 

 

 

 

 

کد مطلب: 155780

 

 

 

عرش نیوز:طی هشت سال گذشته دو محقق فرانسوی در حال جهاندن قطرات کوچک در اطراف یک حمام نفت (oil) مرتعش و مشاهده رفتار بی‌نظیر آن‌ها بوده‌اند.

 

 

این آزمایش نخستین مدرک دال بر ویژگی‌های عجیب دنیای کوانتومی است که می‌توانند در مقیاس ماکرو بازتولید شوند.

 

 

هم‌اکنون دانشمندان بسیاری این سوال را مطرح می‌کنند که آیا آزمایش‌های حمام نفت می‌تواند دیدگاه‌هایی را در خصوص مکانیک کوانتومی در اختیار بگذارد و این که چرا ذرات می‌توانند به عنوان موج و امواج به عنوان ذرات رفتار کنند.

 

 

مطالعه جدید می‌تواند دیدگاه‌هایی در مورد آزمایش‌های کلیدی انجام شده توسط این دو محقق فرانسوی ارائه دهد، اما تمامی فیزیکدان‌ها مطمئن نیستند که چنین آزمایش‌هایی می‌توانند به درک عمیق‌تری از مکانیک کوانتومی بینجامد.

 

 

لوئیس دو بروژیل فرانسوی نخستین فردی بود که دوگانگی موج-ذره را در سال 1926 توصیف کرد، اما درک این پدیده از آن زمان تاکنون بسیار دشوار بوده، زیرا هیچ فردی تاکنون مولفه‌ای را که در جهان روزمره هم موج و هم ذره باشد، مشاهده نکرده است.

 

 

در سال 2005، ایوس کودور و امانوئل فورت مشاهده کردند زمانی که قطرات کوچک نفت بر روی سطح یک حمام نفت آزاد شدند، به جای فرورفتن در درون مایع، شروع به بالا و پایین جهیدن کردند و مجموعه‌ای از امواج را در بخش زیرین خودشان خلق کردند.

 

 

با تنظیم دامنه ارتعاش‌ها، آن‌ها توانستند قطراتی را بر روی پوسته امواج ایجاد کنند و به دور حمام بجهانند.

 

 

این قطرات کوچک-امواج یا «پیاده‌روی‌کنندگان» نخستین مدرک دال بر دوگانگی موج-ذره در مقیاس ماکروسکوپی بودند. این امواج نمی‌توانند بدون وجود قطرات وجود داشته باشند و قطرات نیز نمی‌توانند بدون امواج حرکت کنند.

 

 

سال‌ها پس از آزمایش‌های اولیه، کودور و فورت از حمام نفت برای اجرای چندین آزمایش کلاسیک در مکانیک کوانتومی بهره برده‌اند و دریافتند که پیاده‌روی‌کنندگان شباهت‌های زیادی به مولفه‌های مورد استفاده در آزمایش‌های اولیه از خود نشان دادند.

 

 

«گرفتاری» ناحیه‌ای است که در آن شباهت پیاده‌روی‌کنندگان با مکانیک کوانتومی ناکام می‌ماند و عجیب‌ترین پدیده کوانتومی بوده که چگونگی ارتباط ظریف وضعیت فیزیکی دو ذره، سوای از این که در جهان چه میزان از یکدیگر فاصله دارند، را توصیف می‌کند.

 

 

برای رخ‌دادن این پدیده، یک موج باید تعداد بسیار بالایی از ابعاد را اشغال کند، به طوری که ذرات بتوانند بر یکدیگر در فواصل بزرگ، سریع‌تر از سرعت نور اثر بگذارند. با این حال، در یک سیستم پیاده‌روی‌کننده امواج همواره فقط دو بعد یعنی عرض و طول تانک نفت را اشغال می‌کنند.

 

 

برخی از فیزیکدانان از این که سیستم‌های پیاده‌روی‌کننده بتوانند معماهای کوانتومی را حل کنند، ابراز تردید کردند.

 

 

جزئیات این مطالعه در Physics World منتشر شد.

کد مطلب: 155775

 

 

عرش نیوز:ماهواره کپلر، شکارچی قهرمان سیارات ناسا که به تازگی دچار یک خرابی اساسی شده و از کار افتاده بود، اکنون رو به خورشید قرار گرفته است. به رغم این که تلسکوپ فضایی کپلر، در اوایل سال جاری توانایی ناوبری دقیق خود را از دست داده بود، شاید بتواند یک بار دیگر و با کمکی از سوی خورشید به تعقیب سیارات بپردازد.

به گزارش نیوساینتیست، در مقایسه با ماموریت اصلی کپلر، برنامه جدید که K2 نام گرفته، به بخش خیلی بزرگتری از آسمان نگاه خواهد کرد؛ و احتمالا تعداد بیشتری از سیارات را رصد خواهد کرد. این تلسکوپ در ماموریت جدید خود نخواهد توانست مانند قبل به مدت طولانی به یک قسمت خاص آسمان خیره شود، در نتیجه اهداف آن محدود به شکار سیاراتی خواهد شد که در مداری خیلی کوچک‌تر از مدار گردش زمین به دور خورشید، به دور ستاره خود می‌چرخند. با این حال، در مواردی که چنین ستاره‌هایی خنک‌تر از خورشید باشند، برخی از این سیارات می‌توانند میزبان حیات باشند.

ناتالی باتالها، یکی از دانشمندان گروه کپلر می‌گوید: «افرادی بوده‌اند که می‌گفتند «بازی تمام شده است». ولی به نظر من، برای گفتن چنین حرفی هنوز خیلی زود است».

چرخش خورشیدی
کپلر برای این طراحی شده بود تا سال‌‌ها با دقت به یک نقطه خاص از آسمان نگاه کند. این تلسکوپ، با اندازه گیری بسیار دقیق روشنایی ستارگان میدان دید خود، سیارات را پیدا می‌کرد.

وقتی که سیارات از جلوی ستاره خود می‌گذشتند، کپلر تغییر اندک روشنایی ستاره را تشخیص داده و می‌توانست به وجود سیاره پی ببرد. از زمان پرتاب در سال 2009/۱۳۸۸، این تلسکوپ فضایی توانست بیش از 3500 سیاره احتمالی خارج از منظومه شمسی را شناسایی کند. وجود برخی از این سیارات با استفاده از تلسکوپ های زمینی تایید شده و دیگران هنوز در رده سیارات احتمالی طبقه بندی می‌شوند، ولی از نتایج به دست آمده تا کنون، چنین برمی‌آید که کهکشان راه شیری، پر از سیارات بالقوه زیست پذیر است.

کپلر برای انجام این کار صبورانه، باید می‌توانست که بدون هیچ اختلالی، برای مدتی طولانی به یک نقطه خاص آسمان زل بزند. در اواخر سال 2012/۱۳۹۱، یکی از چهار چرخ واکنشی که تلسکوپ را دقیقا روی هدف نگاه می‌داشتند از کار افتاد. تلسکوپ توانست مدتی به کار خود ادامه دهد، چون عملا تنها سه چرخ برای حفظ پایداری مورد نیاز بودند، اما وقتی در اوایل سال جاری چرخ دوم هم از کار افتاد، پایان کار کپلر بود.

کپلر هنوز می‌تواند به هر نقطه‌ای در آسمان خیره شود، ولی نمی‌تواند چرخش خود را کنترل کند. نور خورشید که به ماهواره می‌تابد، اندکی آن را هل می‌دهد، و وقتی این نور به طور غیر یکنواخت به آن بتابد، می‌تواند سبب چرخیدن تلسکوپ به دور خود شود.

چارلی سوبک، نایب رئیس پروژه می‌گوید: «اگر ما بتوانیم خورشید را خاموش کنیم، احتمالا می‌توانیم به عقب برگردیم و به میدان دید کپلر نگاه کنیم و کاملا ثابت سر جای خود بمانیم. می‌توانستیم هر کاری را که لازم داشتیم انجام دهیم. از انجا که کپلر آن بیرون و در میانه ناکجا قرار دارد، تنها اختلالی که داریم فشار خورشیدی است».

حال، گروه کپلر به جای خاموش کردن خورشید، احتمالا به سراغ میدان دید کپلر خواهد رفت و کاملا پایدار خواهد ماند. مهندسان ناسا راهی برای ثابت نگه داشتن تلسکوپ پیدا کردند که باید مقدار نور خورشید تابیده به هر دو سوی آن را نسبتا هم اندازه نگاه می‌داشت.
سوبک می‌گوید: «این کار مانند حفظ تعادل یک مداد روی نوک انگشتانتان است. تا وقتی که بتوانید مداد را در حالت تعادل نگاه دارید، نمی‌افتد».

ولی گروه می‌گوید که آنها با این روش، تنها می‌توانند هر بار دو تا سه ماه به یک نقطه آسمان خیره شوند، و بعد مجبور می‌شوند زاویه خود را عوض کنند تا مانع از ورود نور خورشید به میدان دید کپلر و کور کردن دید تلسکوپ شوند.

از آنجا که کپلر باید عبور سیاره از مقابل ستاره خود را دست کم سه بار ببیند تا بتواند وجود آن سیاره را کشف کند، این جابجایی متناوب، کپلر را محدود به کشف سیاراتی می‌کند که چرخه عبور آنها از مقابل ستاره خود، تنها 20 تا 30 روز باشد.

سردتر از عطارد
فاصله چنین سیارات سریعی از ستاره مادرشان، کمتر از فاصله عطارد از خورشید است، که چرخه خورشیدی آن 88 روز به طول می‌انجامد. سیاراتی که با چنین فاصله‌های کمی به دور کوتوله‌های سرخ می‌چرخند، می‌توانند هنوز در منطقه زیست پذیر باشند. منطقه زیست پذیر یا کمربند طلایی٬ جایی در اطراف ستاره است که در آن، دمای سطح سیارات به حدی است که آب در حالت مایع وجود داشته باشد.

البته این جابجایی مداوم این حسن را برای کپلر دارد که می‌تواند بخش بیشتری از آسمان را ببیند. «ما درها را به نوع کاملا متفاوتی از دانش سیاره شناسی و بخش بسیار بزرگ‌تری از آسمان و تنوع بیشتری از انواع ستارگان هدف باز می‌کنیم. ما کارهایی را می‌توانیم با k2 انجام دهیم که پیش از این هیچ گاه در میدان دید کپلر امکان آن برای ما وجود نداشت».

کد مطلب: 155463

 

 

عرش نیوز:

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان با بررسی یک تکه بزرگ از یک سنگ فضایی که در ماه فوریه بر فراز چلیابینسک روسیه منفجر شد و 1619 نفر را مجروح کرد، اعلام کردند که این شهاب سنگ بزرگترین و پرقدرت ترین سیارکی بوده است که از سال 1908 در سیبری سقوط کرد و جنگل‌های سیبری را تا صدها هزار متر با خاک یکسان کرد.

شهاب سنگ چلیابینسک با سرعت 54 هزار کیلومتر بر ساعت معادل با 44 برابر سرعت صوت برفراز شهر چلیابینسک متلاشی شد. گفته شده است که این شهاب سنگ بزرگترین جرم آسمانی است که در یک قرن اخیر به زمین اصابت کرده است.

این تحقیقات نشان می‌دهد که خطر برخورد سیارک‌های خطرناک با سیاره زمین 10 برابر بیشتر از چیزی است که دانشمندان پیشتر تصور کرده بودند.

درحال حاضر ستاره شناسان دانشگاه هاوایی درحال راه اندازی تلسکوپ‌هایی هستند که می‌تواند نورهایی که به سرعت حرکت می‌کنند و احتمالا سیارک باشند را شناسایی کرده تا بتواند به سرعت هشدار داده و مناطق خطر تخلیه شوند.

دو تحقیق جدیدی که درباره رویداد چلیابینسک در مجله‌های نیچر و ساینس منتشر شده نتایج یکسانی داشته‌اند. نتایج یکی از این تحقیقات نشان می‌دهد که این سیارک احتمالا یک تک سنگ بوده است که در فضا درگیری مقداری فشار شده و یا با یک سیارک دیگر برخورد داشته و این امر موجب شده است که شهاب سنگ روسیه از درون دچار شکاف شود.

دانشمندانی که این تحقیقات را انجام دادند، اظهار داشتند که نرخ این برخوردها بالاتر از چیزی است که انتظار می‌رفت. اگر زمین با یک نرخ ثابت از سنگ‌ها مورد برخورد قرار گیرد، در آن صورت ما در دوره برخوردهای متداول غیر معمول قرار گرفته‌ایم. اما  از سوی دیگر این دانشمندان توضیحی برای این امر ارائه نکرده‌اند به نظر می‌رسد که برخی سیارک‌های بزرگ در فضا ضربه خورده شکسته و زمان طولانی پس از این ضربه تعداد سنگ‌های نزدیک به مدار زمین افزایش یافته‌اند.

کد مطلب: 155243

 

 

عرش نیوز:
این جرقه قوی که روز پنجشنبه 16 ‌آبان در ساعت 10:12 به وقت گرینویچ به اوج خود رسید، در گروه X3.3 طبقه‌بندی شده است که جزء شدیدترین انفجارات خورشیدی محسوب می‌شود.

 

جرقه‌های خورشیدی طبقه X در صورتی که بطور مستقیم به سمت زمین باشند، می‌توانند برای ماهواره‌ها و فضانوردان حاضر در فضا خطرناک باشند.

 

به گفته مقامات فضایی، علیرغم بروز اختلال در ارتباطات رادیویی موج کوتاه، این جرقه نگرانی خاصی برای زمین در پی ندارد.

 

رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا تصویری از این انفجار خورشیدی گرفته که در آن می‌توان خورشید را در نور فرابنفش شدید مشاهده کرد.

 

این رنگ عجیب به دلیل ترکیب نورهای کاذبی است که برای هر طول موج توسط فیزیکدانان خورشیدی به منظور تمایز بین باندهای مختلف انتخاب شده‌اند.

 

جرقه خورشیدی یک انفجار از نور و تابش در جو مغناطیسی خورشید است. این انرژی با سرعت نور فاصله این ستاره تا زمین را تنها طی هشت دقیقه طی می‌کند و در جو یونسفر زمین جذب می‌شود.

 

جرقه اخیر غیرطبیعی بوده و از ظهور و فروپاشی بسیار سریعی برخوردار بود.

 

انفجار انرژی باعث ایجاد جریانهای الکتریکی در یونوسفر شده که در عوض یک میدان مغناطیسی تولید می‌کنند. همه جریانهای الکتریکی، میدانهای مغناطیسی تولید می‌کنند و موج سریع ناشی از جرقه یک میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند که از قدرت کافی برای اندازه‌گیری از زمین برخوردار است.

 

از آنجایی که جرقه‌های خورشیدی یونوسفر را داغ و کج می‌کنند، می‌توانند در ارتباطات رادیویی اختلال ایجاد کنند.

 

مرکز پیش‌بینی هواشناسی فضای سازمان ملی جوی و اقیانوسی آمریکا برای حدود یک ساعت پس از جرقه روز پنج‌شنبه در مورد امکان قطع ارتباطات رادیویی موج کوتاه هشدار داده بود.

 

این نوع ارتباط اغلب برای حمل‌ونقل هوایی دوربرد، رادیو آماتور، و ارتباطات اضطراری مورد استفاده است. این جرقه خورشیدی بجز اختلال رادیویی، تاثیر خاصی بر زمین نداشت.

 

هفته گذشته بیش از 10 جرقه خورشیدی از سوی خورشید منتشر شده و تابشهایی را بسوی زمین ارسال کرده بود.

 

سازمان ملی جوی و اقیانوسی آمریکا طی دو روز چهار هشدار قطع رادیویی را پس از آشفته شدن آب‌وهوای خورشید اعلام کرده بود.

 

تابشهای ناشی از این آشفتگی‌های خورشید از جو زمین عبور نکرده و بر حیات تاثیر نمی‌گذارد اما شدت بالای آنها می‌تواند جو یونوسفر را که محل عبور سیگانال‌های رادیویی و جی‌پی‌اس بوده، مختل کند.

 

از روز اول آبان تاکنون، خورشید بیش از 24 جرقه متوسط سطح M و چهار جرقه شدید سطح X از خود منتشر کرده است.

 

این امر با نزدیک شدن خورشید به اوج دوره خود موسوم به ماکسیمم خورشید عجیب نیست، اگرچه این اوج امسال به شکلی غیرعادی آرام بوده است.

ایسنا

کد مطلب: 154136

 

 

عرش نیوز:
غفاری در اوایل دهه‌ 1950، هم‌زمان با حضور «انیشتین» در مؤسسه‌ی مطالعات پیشرفته «دانشگاه پرینستون» در زمینه‌ی «تئوری میدان منسجم جاذبه و الکترومغناطیسی» تحقیق می‌کرد.

 

در آن زمان، ریاست این مؤسسه را «رابرت اوپنهیمر» برعهده داشت.

 

یک ماه پیش (12 اکتبر) دانشگاه هاروارد طی مراسمی از یک عمر تلاش علمی استاد غفاری تقدیر کرد.

 

ویدا غفاری، دختر مرحوم دکتر غفاری در گفت‌و‌گو با خبرنگار علمی ایسنا با تایید خبر فوت ایشان اظهار داشت: استاد غفاری روز سه شنبه هفته گذشته در ساعت 10 و 55 دقیقه شب در 106 سالگی درگذشت.

 

«دکتر غفاری» که صد و شش سال پیش در تهران متولد شده بود پس از پایان تحصیلات خود در دارالفنون در سال 1929 با یک بورسیه‌ی کامل برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی ریاضیات و فیزیک در «دانشگاه نانسی» فرانسه به آن کشور اعزام شد.

 

وی مدرک دکتری خود را از «دانشگاه سوربن» دریافت کرد.

 

در سال 1936 وی در «رصدخانه‌ی پاریس» در حوزه‌ی «مکانیک فلکی» فعالیت می‌کرد که اساس کار بعدی وی محاسبه‌ی این مطلب بود که چه مقدار نیرو برای پرتاب کردن یک راکت به مدار اطراف کره‌ی ماه بدون خطا کردن مورد نیاز است.

 

«غفاری» در سال 1937 برای تدریس در دانشگاه تهران به ایران بازگشت.

 

وی از سال 1938 تا 1941 خدمت سربازی خود را انجام داد که طی آن به سطح‌بندی اراضی شمال تهران برای آماده‌سازی آن برای ارتش اشتغال داشت.

 

در سال 1950 به‌دعوت «دانشگاه هاروارد» و به‌عنوان محقق «فولبرایت» (بورسیه‌ی بین‌المللی از کشورهای مختلف) به‌عنوان استادیار پژوهشی در زمینه‌ی «معادلات دیفرانسیل» و در ادامه در زمینه‌ی «دینامیک گازی» فعالیت کرد.

 

»دکتر غفاری» و «دکتر محسن هشترودی» از جمله اولین ایرانیانی بودند که محقق «فولبرایت» شدند. «هشترودی» نیز هم‌زمان با «دکتر غفاری» در «دانشگاه هاروارد» در زمینه‌ی ریاضیات فعالیت داشت.

 

پس از پایان جنگ جهانی، وی در زمینه‌ی تحقیقات دایما به انگلیس و امریکا سفر می‌کرد.

 

در اوایل دهه‌ی 1950، این محقق ایرانی هم‌زمان با حضور «انیشتین» در مؤسسه‌ی مطالعات پیشرفته «دانشگاه پرینستون» در زمینه‌ی «تئوری میدان منسجم جاذبه و الکترومغناطیسی» تحقیق می‌کرد.

 

در آن زمان، ریاست این مؤسسه را «رابرت اوپنهیمر» برعهده داشت که ارتباط خوبی با «غفاری» داشت.

 

«دکتر غفاری» در سال 1956 برای کسب پستی در بخش ریاضیات اداره‌ی ملی استانداردهای امریکا به آن کشور سفر کرد و برای همیشه ماندگار شد.

 

بخشی از کارهای وی در آن‌جا شامل: «محاسبات حرکت ماهواره‌های زمینی مصنوعی» بوده است.

 

در سال 1962، اداره‌ی استانداردها به «غفاری» مجوز آغاز کار در آژانس فضانوردی امریکا (ناسا) به‌عنوان یک مشاور پاره‌وقت برای «مرکز پرواز فضایی گودارد» را اعطا کرد.

 

گفته می شود «غفاری» اولین ایرانی شاغل در آژانس فضانوردی امریکا (ناسا) بوده است.

 

از سال 1964، سه سال در برنامه‌ی فضایی سرنشین‌دار و وقتی پروژه‌های وی در سازمان به پایان رسید دانشمند تمام وقت در «ناسا» شد و در آن‌جا بر روی مأموریت‌های 11 و 12 آپولو مشغول به‌کار شد.

 

مسؤولیت اصلی وی این بوده است که مشخص کند چطور یک راکت به ماه فرستاده می‌شود.

 

وی باید جاذبه‌ی زمین و جاذبه‌ی ماه را محاسبه کرده و حساب می‌کرد که چه مقدار و چگونه اصلاحات میان دوره‌ای قدرتمند برای استقرار یک راکت در مدار اطراف ماه مورد نیاز است.

 

یک اشتباه کافی بود تا راکت با ماه تصادم کند و یا از مدار خارج شده و به اعماق فضا بیافتد.

 

هم‌چنین برای برنامه‌ی فضایی سرنشین‌دار وی باید بازگشت دوباره راکت را نیز محاسبه می‌کرد.

 

به گزارش ایسنا، در سال 1969، «غفاری» و دستیاران وی در بخش مأموریت‌های آپولو از سوی رئیس جمهور وقت امریکا برای خدمت‌اشان در مأموریت آپولو 11 مدال دریافت کردند.

 

«غفاری» برای مشارکت‌های ویژه‌ی خود در تحصیلات هوا، فضا در طول اولین دهه‌ی اکتشافات فضایی در سال 1970 از سوی «مرکز پرواز فضایی گودارد» در «آژانس فضانوردی امریکا (ناسا)» جایزه دریافت کرد.

 

وی در سال 1972 سه سال پس از این‌که «برنامه‌ی آپولو» انجام گرفته و نخستین فضانوردان به کره‌ی ماه رفتند و به‌سلامت بازگشتند از «ناسا» بازنشسته شد.

 

 

 

در سال 1998، «کمیته‌ی هزاره» درباره‌ی پیش‌بینی وی درباره‌ی بزرگ‌ترین رویداد علمی هزاره‌ سؤال کرد و «غفاری» پاسخ داد: اگر بودجه‌ی ناسا به پایان نرسد یک مأموریت سرنشین‌دار تا سال2010 به سیاره ی مریخ صورت خواهد گرفت.

 

«استاد ابوالقاسم غفاری» که تا واپسین دم حیات نیز از تلاش و کوشش علمی باز نایستاد در پاسخ به کسانی که احساس وی را جویا شده بودند از این‌که نمی‌تواند در هیچ مرکزی کار کند ابراز تأسف کرده بود اگر چه همچنان تحقیقات و مطالعاتی را به‌صورت مستقل در منزلش انجام می‌داد.

 

سرویس علمی فناوری ایسنا هم درگذشت این دانشمند نام‌آور ایرانی را به خانواده و دوستداران آن مرحوم و جامعه علمی و دانشگاهی تسلیت می‌گوید.

ایسنا

کد مطلب: 154125

 

 

پنجشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۲۱

عرش نیوز: پکن از اهداف فضایی بلندپروازانه‌ای برخوردار بوده و رسانه‌های دولتی آن در ماه اوت از برنامه‌های این کشور برای فرود اولین کاوشگر در سطح ماه خبر داده بودند.

 

این ماهنورد شش چرخ که توسط آکادمی فناوری پرواز فضایی شانگهای طراحی شده، به چهار دوربین مجهز است و از قابلیت بالا رفتن از تپه‌ها و موانع در سطح ماه برخوردار است.

 

به گفته طراحان، این کاوشگر طلایی‌رنگ بسیار کند حرکت کرده و مسیر خود را تنها پس از مشاهده و شناسایی محیط اطرافش برنامه‌ریزی می‌کند.

 

این کاوشگر که هنوز نامی برای آن انتخاب نشده، قرار است بر روی موشک لانگ مارچ 3B در اوائل ماه دسامبر به فضا پرتاب شود. خبرگزاری شینهوا اکنون یک نظرسنجی عمومی برای انتخاب نامی برای این ربات ماهنورد برپا کرده که « Seeking Dream(در جستجوی رویا)» با بیش از 560 هزار رای در صدر این نظرسنجی قرار دارد.

 

دو پای مکانیکی در این کاوشگر به کندن سطح ماه و جمع‌آوری نمونه خواهند پرداخت. همچنین این فناوری از یک پنل خورشیدی بال مانند برای تولید برق برخوردار بوده اما در کنار آن به یک باتری اتمی با استفاده از پلوتونیم 238 مجهز است که می‌تواند برای سالها نیروی دستگاه را تامین کند.

 

به گفته یه پیجیان، فرمانده ارشد ماموریت شانگه-3، این ربات 99.7 کیلوگرمی به بررسی سطح ماه برای حداقل سه ماه پرداخته و از سوی دانشمندان در زمین کنترل خواهد شد که سخت‌ترین بخش ماموریت است.

 

طراحان این ماهنورد از چندین دستاورد فناورانه در آن خبر داده‌اند که شامل یک سیستم ناوبری خودکار و قابلیت چنگ زدن چرخها به سطح پودری ماه است.

 

همچنین این کاوشگر می‌تواند بر روی شیبهای تا 30 درجه بالا رفته و در هر ساعت 200 متر حرکت کند.

 

پکن برنامه فضایی خود را به عنوان نشانگری از مرتبه فزآینده جهانی و قدرت رو به رشد فناورانه خود می‌بیند.

 

نمایش این ماهنورد با پرتاب اولین ماموریت هند به مریخ همزمان شد که به عنوان اولین کشور آسیایی برای دستیابی به سیاره سرخ تلاش کرده است.

عرش نیوز:مدارگرد اکتشافی مریخ سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) ساعت 09:08 به وقت گرینویچ (12:38 به وقت تهران) روز سه شنبه پنجم نوامبر (14 آبان) توسط موشک قدرتمند PSLV-XL از مرکز فضایی سری هاریکوتا در جنوب این کشور به فضا پرتاب شد.

 

نیمی از پروژه‌های اکتشافی مریخ در آسیا شامل مأموریت ژاپن در سال 2003 و مأموریت چین در سال 2011 با شکست مواجه شده‌اند و در صورت موفقیت هند در اجرای مأموریت مدارگرد مریخ (MOM)، این کشور بعنوان نخستین کشور آسیایی در کنار ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA) و روسیه قرار خواهد گرفت که موفق به ارسال کاوشگر مریخ شده اند.

 

کل بودجه پروژه مأموریت مدارگرد مریخ (MOM) بالغ بر 73 میلیون دلار است که در مقایسه با طرح های مشابه بسیار کمتر است.

 

اصلی ترین مشکل در اجرای این مأموریت، مشکل ناوبری از مدار زمین تا مدار مریخ است، چراکه انتقال سیگنال ارتباطی بین دو سیاره 12 دقیقه بطول می‌انجامد.

 

مدارگرد مریخ هند پس از یک سفر 299 روزه، سپتامبر 2014 میلادی (شهریور 93) به سیاره سرخ خواهد رسید.

 

مأموریت نخستین مدارگرد مریخ آسیا، جست‌وجو برای یافتن نشانه‌های احتمالی حیات و بررسی امکان زندگی بر سطح سیاره سرخ عنوان شده است.

 

برنامه فضایی هند طی چند دهه اخیر با رشد قابل توجهی مواجه بوده است و فضاپیمای چاندرایان-1 که موفق به کشف نخستین نشانه‌های وجود آب بر سطح ماه شد، یکی از دستاوردهای محققان حوزه فضایی این کشور محسوب می‌شود.

 

 

انتهای پیام

 

 

کد مطلب: 153244

 

10 دستاورد بزرگ «کنجکاوی» در نخستین سال مریخ‌نوردی+تصاویر

به گزارش عرش نیوز،از لحاظ تکنیکی، مدتی پیش پایان نخستین سال ماموریت کنجکاوی بر روی مریخ اعلام شد و این کاوشگر با خواندن سرود «تولدت مبارک» این روز را جشن گرفت.

 

این میزان نیمی از سال مریخی است زیرا سال این سیاره سرخ 668 روز به طول می‌انجامد.

 

کنجکاوی که با انرژی هسته‌ای نیرودهی می‌شود، 190 گیگابیت داده را به زمین ارسال کرده، 75 هزار بار لیزر خود را شلیک کرده و نمونه‌هایی را از دو صخره جمع‌آوری و تحلیل کرده است.

 

این گزارش به معرفی 10 دستاورد برجسته کنجکاوی تا کنون می‌پردازد:

 

فرود

 

در ششم آگوست کنجکاوی بر روی مریخ فرود آمد. فاصله بین زمین و مریخ در زمانی که کنجکاوی بر سطح سیاره سرخ فرود آمد، به اندازه‌ای طولانی بود که این سفینه فضایی باید فرود خودکاری را انجام می‌داد و تیم کنترل تماشاگر یک تاخیر 13 دقیقه‌ای بودند.

 

کنجکاوی برای فرود توسط یک سپر حرارتی انقلابی حفاظت می‌شد که نه تنها از آن حفاظت می‌کرد، بلکه به عنوان یک بدنه بالابر عمل می‌کرد و ابن امر به سفینه فضایی امکان هدایت خود به هنگام کندشدن به دلیل کشش جوی را می‌داد.

 

پس از این که سپر هوایی و سپر حرارتی حذف شدند، کاوشگر مزبور توسط یک جرثقیل آسمانی پایین آورده شد. این جرثقیل فریمی است که توسط موشک پیشرانه می‌شود و دارای دستگیره‌ای است که کنجکاوی را بر روی سطح گذاشت.

 

این جرثقیل سپس اوج گرفت و در فاصله‌ای دورتر با تمام شدن سوختش، نابود شد.

 

فرود کاوشگر در ساعت 5:31 دقیقه به وقت گرینویچ و در تاریخ ششم اگوست رخ داد.

 

محل فرود نزدیک قاعده Mount Sharp واقع در درون دهانه گیل بود و در 4.6 عرض‌جغرافیایی جنوبی و 137.4 درجه طول جغرافیایی شرقی صورت گرفت.

 

نخستین شات لیزری

 

سه هفته نخست پس از فرود، به آزمایش‌کردن سیستم‌های کنجکاوی برای تعیین این موضوع که آیا این سفینه از این فرود جان سالم به در برده بود، سپری شد و این که آیا این سیستم‌ها تحت شرایط واقعی مریخ قادر به عملکرد هستند یا خیر. در این میان برجسته‌ترین آزمایش، شلیک لیزر آن بود.

 

لیزر کنجکاوی لیزری یک میلیون واتی بود که برای تبخیرکردن صخره طراحی شده و نخستین لیزر از این دست بود که در سیاره دیگری به کار می‌رفت.

 

هدف از طراحی آن تبدیل صخره‌ها به دودهایی از پلاسما بود که می‌توانند توسط طیف‌نگار برای تعیین ترکیب آن‌ها بررسی شوند.

 

این لیزر فقط برای پالس‌هایی شلیک می‌کند که پنج میلیاردم یک ثانیه طول می‌کشد تا به علامت میلیون وات برسد.

 

لیزر بخشی از سیستم ChemCam کنجکاوی است که بر روی دیرکی واقع بر روی کاوشگر قرار دارد و می‌تواند در فاصله بالغ بر هفت متری عمل کند.

 

نخستین حرکت

 

نخستین حرکت کنجکاوی بیشتر یک مانور پارک‌کردن بود. این کاوشگر 4.57 متر حرکت کرد، 120 درجه چرخید و سپس حدود 2.4 متر برگشت.

 

این امر آن را حدود شش متر از محل فرودش حرکت داد و این محل Bradbury Landing نام گرفت.

 

کاوشگر مریخی از نسخه مدرج‌شده سیستم به کار رفته بر روی کاوشگرهای Sojourner، اسپریت و فرصت استفاده می‌کند.

 

این سفینه مجهز به شش چرخ آلومینیومی تیتانیومی 0.5 متری است که هر یک دارای موتور الکتریکی خود و گوه‌های کششی برای برخورد با زمین زبر هستند.

 

تمامی چهار گوش چرخ‌ها می‌توانند هدایت شوند و تمامی چرخ‌ها بر روی سیستم rocker-bogie قرار گرفته‌اند تا صرف‌نظر از میزان ناهمواری زمین، از تماس آن‌ها با زمین ممانعت شود.

 

گرچه کنجکاوی دارای سرعت بیشینه 0.137 کیلومتر در ساعت است، چرخ‌ها گشتاور بالایی را ایجاد می‌کنند تا از گیرکردن سفینه بر روی سطح شنی مریخ ممانعت شود.

 

جاری‌شدن صدای انسان

 

 

تماس انسانی در تاریخ هشتم آگوست 2012 ممکن شد و طی آن کنجکاوی برای نخستین بار در تاریخ، صدای انسان را از سیاره مریخ به زمین و در عرض فاصله 267 میلیون کیلومتری جاری کرد.

 

این صدا یک فایل شنیداری 500 کیلوبایتی بود که حاوی پیغام‌های از پیش‌ضبط‌شده تبریک برای مهندسان حاضر در پروژه کنجکاوی از سوی چارلز بولدن، مدیر ناسا، بود.

 

این عمل نه تنها کنجکاوی را به یک ماشین کمتر عینی تبدیل کرد، بلکه چالش‌های ارسال سیگنال مستقیم به زمین را در یک پرتو رادیویی 15 واتی نشان داد.

 

 

نوشتن پیغام بر روی مریخ

 

 

کنجکاوی فقط با رادیو پیغام ارسال نمی‌کرد، زیرا هنگامی که بر روی مریخ حرکت می‌کرد، عاج‌های موجود بر روی شش چرخ آن حروف“JPL” (لابراتوار پیشرانه جت) را بارها و بارها در کد Morse هجی کردند.

 

با آموزش دوربین‌های کنجکاوی بر روی مسیرش، تیم کنترل از این کد برای اندازه‌گیری این موضوع استفاده می‌کند که چند بار چرخ‌ها می‌چرخند و بدین ترتیب می‌تواند مسافتی را که پیموده، اندازه بگیرد.

 

 

منعطف‌کردن بازو

 

نخستین آزمایش‌های بازوی رباتیک کنجکاوی در تاریخ 30 آگوست انجام شد.

 

بازوی 1.88 متری کنجکاوی دارای پنج درجه حرکت بود و یک دست به وزن 33.11 کیلوگرمی را حرکت می‌دهد.

 

از این دست با عنوان «برج‌گردان» (turret) نام برده می‌شود و مجهز به یک کیت ابزار است.

 

این ابزار شامل دریلی برای نفوذ به درون صخره‌ها و جمع‌آوری نمونه‌های پودرشده است.

 

این سیستم همچنین شامل «طیف‌سنج پرتو ایکس ذره آلفا» (APXS)، یک زیرسیستم پردازنده نمونه‌موردی به نام CHIMRA که نوعی ملاقه بزرگ است، «تصویربردارنده لنز دستی مریخ» (MAHLI) که یک شیشه بزرگنمایی‌کننده دیجیتالی است و ابزار برطرف‌کردن غبار که نوعی برس‌ های‌تک برای غبارروبی کنجکاوی از صخره‌هاست.

 

کشف یک بستر جویبار باستانی

 

 

ماموریت اصلی کنجکاوی کنکاش نواحی است که ممکن است حاوی حیات بوده باشند یا این که هنوز هم زندگی در آن‌ها جریان دارد.

 

بنابراین، کشف بقایای یک بستر جویبار باستانی دستاوردی بزرگ در نوع خود به شمار می‌آمد.

 

این بدین معنی است زمانی مریخ آبکی‌تر بوده و این موضوع شانس داشتن حیات در بطن خود را افزایش داده است.

 

از سوی دیگر، کنجکاوی همچنین در حال بوکشیدن هوای مریخ برای ردپاهای متان (شاخص کلیدی حیات) بوده اما هیچ سرنخی از این عنصر به جز مقادیر ریز آن پیدا نکرده است.

 

نخستین حفاری

 

در ماه فوریه، کنجکاوی نخستین حفاری رباتیک را بر روی سیاره دیگر عملی کرد.

 

"مینی‌دریل" کنجکاوی قادر به چرخش و حفاری بوده و بخش حیاتی ماموریت این کاوشگر است که توسط نیروی هسته‌ای نیرودهی می‌شود.

 

تشعشع شدید و مواد شیمیایی بی‌نهایت بسیار واکنش‌دهنده بر روی سطح سیاره سرخ به این معنی است که یافتن علائم حیات نیازمند حفاری در بخش زیرین سطح تا بخش درونی حفاظت‌شده شکل‌گیری صخره‌ای است.

 

حفاری بخشی از سیستم جمع‌آوری و آزمایش نمونه‌موردی کنجکاوی است.

 

 

گرفتن تصاویر پانورامیک از خود

 

 

یکی از مهارت‌های کنجکاوی گرفتن عکس است و این کاوشگر دارای 17 دوربین بر روی برد، از دوربین‌های راهبری سیاه و سفید گرفته تا تصویربرداری‌کننده‌های رنگی با تفکیک‌پذیری بالا در دکل است.

 

در نخستین هفته فوریه، کنجکاوی از تصویربردار لنز دستی برای گرفتن 130 تصویر با تفکیک‌پذیری بالا استفاده کرد که این تصاویر به شکل پانورامای 360 درجه مونتاژ شدند.

 

کنجکاوی مواد لازم برای چندین پانوراما را به زمین ارسال کرده است، که این این پانوراما‌ها نه تنها بسیار زیبا بوده‌اند، بلکه به دانشمندان درجه‌ای از وضوح و بافت ارائه می‌دهد.

 

افزون بر این، این پرتره‌های کنجکاوی از خود به مهندسان امکان نظارت بر شرایط فیزیکی کنجکاوی را می‌دهد.

 

تاکنون کنجکاوی 36 هزار و 700 تصویر تمام سایز و 35 هزار تصویر کوچک را ارسال کرده است.

 

 

آغاز سفر طولانی

 

در چهارم جولای، کنجکاوی رخ‌نمونه‌های رسوبی به نام "Shaler" را در Glenelg بر جای گذاشت و سفری را آغاز کرد که از 9 ماه تا یک سال طول می‌کشد.

 

کنجکاوی حرکت خود به سمت ارتفاعات پایین‌تر Mount Sharp را که در هشت کیلومتری آن قرار گرفته، آغاز کرده است.

 

این مکان جایی است که به گفته دانشمندان، دارای لایه‌های صخره‌ هستند و می‌تواند مدرکی در خصوص نواحی باستانی مریخ و چگونگی تغییر محیط آن در بر داشته باشد.

 

در 17 جولای، کنجکاوی علامتی یک کیلومتری را از محل فرودش بر جای گذاشت و تاکنون بیش از یک مایل را پیموده است.

 

ماموریت کنجکاوی سال ‌آینده به اتمام می‌رسد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

کد مطلب: 121272

 

به گزارش عرش نیوز،مدارگرد اکتشافی مریخ هند در مراحل نهایی آماده سازی برای پرتاب قرار دارد؛ این مأموریت با هدف جستجو برای یافتن نشانه‌های احتمالی حیات و بررسی امکان زندگی بر سطح سیاره سرخ انجام می‌شود.

 

مدارگرد اکتشافی سازمان تحقیقات فضایی هند ماه نوامبر 2013 میلادی (آبان ماه) بوسیله موشک قدرتمند PSLV-XL به فضا پرتاب شده و پس از یک سفر 299 روزه، سپتامبر 2014 میلادی (شهریور 93) به سیاره سرخ خواهد رسید.

 

برنامه فضایی هند طی چند دهه اخیر با رشد قابل توجهی مواجه بوده است؛ فضاپیمای چاندرایان-1 که موفق به کشف نخستین نشانه‌های وجود آب بر سطح ماه شد، یکی از دستاوردهای محققان حوزه فضایی این کشور محسوب می‌شود.

 

پروفسور «رائو» رئیس شورای آزمایشگاه تحقیقات فیزیکی و از محققان برنامه مدارگرد مریخ، امنیت غذایی، انرژی، محیطی، منابع، فضا، حمل ونقل فضایی، جستجو برای حیات، بررسی کائنات و ساخت کلونی انسانی بر سطح مریخ را 9 چالش اساسی برای انجام برنامه فضایی عنوان می‌کند.

به گزارش عرش نیوز،سیاره گلیس 1214 بی " Gliese 1214b" در سال 2009 به عنوان یک ابر زمین کشف شد، این سیاره علاوه بر این که بزرگ تر از زمین است، یک غول گازی نیز محسوب می شود. در این مورد این سیاره 2.7 برابر زمین است.

غول‌های گازی (و یا سیارات مشتری‌سان) سیارات بزرگ و گازی هستند که عمدتا از سنگ و یا مواد جامد دیگر تشکیل نشده ‌اند.

ابر زمین به سیاراتی گفته می شوند که بزرگتر از زمین هستند جرم یک ابر زمین که معمولا سیاره های خارج از منظومه شمسی از بالاتر از زمین اما پایین تر از غولهای گازی منظومه شمسی یعنی اورانوس و نپتون هستند. این دو غول گازی منظومه ما به ترتیب 14 و 17 برابر جرم زمین هستند.

براساس تحقیقات اولیه پس از کشف گلیس 1214 بی، دانشمندان توانستند به جرم، شعاع و تراکم این سیاره پی ببرند. اما آنچه هنوز مشخص نبود، مواد تشکیل دهنده این سیاره بود. با اطلاعات در دست دو احتمال مهم وجود داشت، نخست این که این سیاره صخره ای با اتمسفر هیدروژنی بود. احتمال دوم این است که این سیاره ممکن است یک دنیای اقیانوسی باشد که عمدتا از آب تشکیل شده است.

یک گروه از محققان ژاپنی با استفاده از "تلسکوپ سوبارو" و اطلاعات در دست به این نتیجه رسیدند که این سیاره دارای نشانه های از " پراکندگی رایلی " است. نوعی پراکنش کشسان نور (Elasticity ) یا سایر امواج الکترومغناطیس است که به وسیله ذرات کوچکتر از طول موج، حتی اتم‌ها یا مولکول‌ها اتفاق می‌افتد. برای مثال آسمان روی زمین آبی است و علت آن نحوه تأثیر گرفتن اتمسفر زمین از پراکندگی رایلی نور خورشید است.

اگر گلیس 1214 بی دارای یک اتمسفر هیدروژنی داشته باشد در آن صورت ستاره شناسان باید انتظار شکل گرفتن یک پراکندگی رایلی بسیار شدید را داشته باشند. این امر نشان دهنده احتمال اتمسفر غنی از بخار آب روی این سیاره است.

محققان قصد دارند که مشاهدات بیشتری از این سیاره داشته باشند تا به طور قطع احتمال وجود اتمسفر هیدروژنی برای گلیس 1214 بی را اعلام کنند. این درحالی است که با توجه به اطلاعاتی که تا امروز در دست است، یک سیاره غنی در آب بهترین احتمالی است که می تواند مطرح شود.

زمانی که یافته های دانشمندان نهایی شوند، ستاره شناسان از چگونگی شکل گیری ابر زمینها در مرحله اول اطلاعات خوبی به دست می آورند. این امر ممکن است به ستاره شناسان کمک کند که بفهمند چرا در منظومه شمسی خودمان یک ابر زمین وجود ندارد.

کد مطلب: 120022

 

 

 

به گزارش عرش نیوز،منشأ پرتوهاي كيهاني در جهان براي چندين دهه باعث سردرگمي دانشمندان علوم نجومي بوده است.

گفتني است، اما بر اساس جديدترين مطالعات كه با استفاده از داده هاي رصدخانه نوترينو در قطب جنوب به دست آمده است، نشان مي دهد كه دستيابي به منشاء تشكيل اين پرتوها براي دانشمندان امكان پذير خواهد شد.

بررسي ها نشان مي دهند، اين امواج كيهاني مي توانند باعث آسيب هاي الكترونيكي در زمين، همين طور آسيب به DNA بدن انسان ها و همينطور تحت تأثير قرار دادن سلامتي فضانوردان به ويژه هنگامي كه در حال پياده روي خارج از سفينه فضايي هستند، شود.

اين تحقيق كه بر اساس جمع آوري داده هاي مختلف توسط رصدخانه Lcecube صورت گرفته، به دانشمندان اطلاعات بيشتر در خصوص طيف انرژي و تركيب شيميايي پرتوهاي كيهاني خواهد داد.

دانشمندان همچنين در حال بررسي اثرات اين پرتوها در كهكشان راه شيري و حتي خارج كهكشان هستند.

گفتني است، اين رصدخانه lcetop داراي 81 ايستگاه براي بررسي داده ها به طول بيشتر از يك مايل در اعماق يخ و خاك است.

در اين پروژه نزديك به 250 هزار 39 مؤسسه تحقيقاتي از 11 كشور حضور دارند.

کد مطلب: 119787

 

به گزارش عرش نیوز،بر اساس اعلام ناسا، دومین تست پرواز هواپیمای فضایی شرکت سیرا نوادا روز 22 آگوست (31 مرداد) بر فراز مرکز تحقیقات پرواز فضایی دریدن انجام شد.

 

هواپیمای فضایی Dream Chaser بوسیله یک بالگرد بمدت دو ساعت در ارتفاع سه هزار و 780 متری به پرواز درآمد.

 

در این مرحله سیستم رایانه ای و هدایت، ناوبری و کنترل هواپیما مورد آزمایش قرار گرفت.

 

شرکت سیرا نوادا با هواپیمای فضایی Dream Chaser به همراه اسپیس ایکس با کپسول فضایی دارگون و بوئینگ با کپسول CST-100‌، سه شرکت خصوصی فعال در حوزه توسعه سفرهای فضایی محسوب می شوند که موفق به دریافت بودجه تحقیقاتی از ناسا شده اند.

 

ناسا هفته گذشته از اختصاص 15 میلیون دلار دیگر به شرکت سیرا نوادا برای توسعه این هواپیمای فضایی خبر داد و جمع بودجه تحقیقاتی این شرکت به 227 میلیون دلار رسید.

 

ناسا امیدوار است، دست کم یکی از سه فضاپیمای این شرکت های خصوصی تا سال 2017 میلادی برای انجام سفر رفت و برگشت فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ آماده بهره برداری شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

کد مطلب: 115603

 

 

به گزارش عرش نیوز،تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» که روز یکشنبه(سوم شهریور) تولد خود را جشن گرفت به رصد کیهان در نور غیر قابل مشاهده مادون قرمز پرداخته که به آن اجازه می‌دهد بسیاری از جنبه‌های جهان مانند اجسام کم‌نور، سرد، دور و غبارآلودی را که به طور معمول نامرئی هستند، مشاهده کند.

 

اسپیتزر در یک دهه رصد خود، یافته‌های خبرساز زیادی مانند مشاهده نخستین نور از یک سیاره ورای منظومه شمسی و کشف بزرگترین حلقه سیاره زحل را داشته است. این حلقه یک نوار نازک از یخ و غبار است که نور ناچیز آن تنها با درحشش گرمای آن قابل مشاهده بوده و آن را می‌توان در نور مادون قرمز مشاهده کرد.

 

این تلسکوپ 800 میلیون دلاری پیش از ارسال در اوت 2003 برای چندین دهه مشغول کار بود. این تلسکوپ با نام اصلی تاسیسات تلسکوپ مادون قرمز فضا پس از حضور در فضا به افتخار لیمان اسپیتزر، ستاره‌شناس آمریکایی نام جدید خود را به دست آورد.

 

لیمان اسپیتزر جزو اولین حامیان رصدخانه‌های فضایی بود که ورای نور مات کننده جو زمین به مشاهده فضا پرداخته و می‌توانند طول موج‌هایی از نور را که توسط پیله محافظ گازی اطراف زمین مسدود می‌شوند، مشاهده کنند.

 

اسپیتزر یکی از مجموعه رصدخانه‌های عظیم ناسا بوده که برای اسکن آسمان در طول موج های طیف الکترومغناطیسی طراحی شده است. سایر رصدخانه‌های عظیم شامل تلسکوپ فضایی هابل، رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و رصدخانه پرتو گامای کامپتون هستند که کامپتون دیگر کار نمی‌کند.

 

البته اسپیتزر هم دیگر قادر به انجام برخی کارهایی که زمانی انجام می‌داد نیست. در سال 2009 ماده خنک‌کننده این تلسکوپ که برای سرد کردن تجهیزات طول موج طولانی‌تر حساس آن لازم بوده، به پایان رسید و به همین دلیل در کار آن اختلال ایجاد شده است.

 

دانشمندان ناسا قصد دارند از این ابزار برای بررسی سیارک‌هایی که کاندیدای یک ماموریت سرنشین‌دار در آینده هستند، استفاده کنند.

 

ناسا قصد دارد از یک فضاپیمای رباتیک برای گرفتن یک سیارک کوچک و کشاندن آن به سمت زمین استفاده کند تا فضانوردان با سفر به این سنگ فضایی به بررسی سطح و نمونه‌برداری از آن برای انتقال به زمین بپردازند.

 

از اسپیتزر برای بررسی اهداف سیارکی احتمالی برای این ماموریت استفاده خواهد شد. اولین کاندیدا سیارک 2009 DB است که این تلسکوپ فضایی در ماه اکتبر به پیگیری آن خواهد پرداخت.

 

 

 

 

 

به گزارش عرش نیوز،بابک مشمولی کارشناس نجوم حضور آب را در سطح سیاره مریخ صد در صد دانست و گفت :بزرگترین ایراد این سیاره ناپایدار بودن و تبخیر سریع آب این سیاره است و در حال حاظر ستاره شناسان طرحی جهت ایجاد دی اکسید کربن یا همان آلودگی توسط کارخانه هایی بر سطح مریخ را ارائه کرده اند که این طرح نیز مانند بسیاری از طرح های عجیب مراکز فضایی می باشد که در عمل شدنی نیست،زیرا با وجود 100 سال زندگی و تولید آلودگی بر روی کره زمین تاثیر بسیار ناچیزی بر جو سیاره ایجاد شده است.

مشمولی اختلاف مدت زمان لازم برای طی کردن یک روز در مریخ را تقریبا نیم ساعت دانست و اظهارداشت :مریخ برای پشت سر گذاشتن یک سال در سیاره خود به دوسال زمینی زمان احتیاج دارد و با چنین شرایطی به نظر می رسد طرح ساخت خانه هایی مانند: گلخانه برای ساکنان آینده این سیاره عملی تر است.

وی تاکید کرد: حتی اگر با پیشرفته ترین تجهیزات هم جوی برای مریخ ایجاد کنیم این سیاره به دلیل جرم پایین نمی تواند این جو را در اطراف خود حفظ کند بنابراین به سرعت و بعد از گذشت مدتی کوتاه جو اطراف آن پراکنده می شود.

مشمولی یکی از مشکلات سفر به مریخ را صرف طولانی دانست و عنوان کرد: سفر رفت و برگشت به مریخ 2 سال طول می کشد که از این دوسال 6 ماه در راه رسیدن به سیاره سرخ و پس از فرود بر سطح این سیاره باید حدود 1 سال در آن بمانیم تا مریخ در چرخش مداری خود در نزدیکترین فاصله با زمین برسد و بعد 6 ماه دیگر مسیر بازگشت به خانه را طی کنیم.

گفتنی است :در سیاره زهره علاوه بر دمای بالا باران های اسیدی که بر سطح این سیاره در حال بارش است آن را غیر قابل سکونت کرده است.

<img src="